Paardencoaching in Hijken
Via de paardencoachsessies word er met de kinderen gewerkt aan groepsvorming, communicatie, samenwerking, het aangeven van eigen grenzen en het (h)erkennen van de grenzen van de ander.
ieder kind in zijn kracht met behulp van paarden
Prachtweek met paardencoaching
In de week van 16 t/m 20 september 2024 was het dan zover; de groepen 1 t/m 8 van IKC ‘t Hieker Nust namen, als onderdeel van het HOS project in het dorp, tijdens de Gouden Weken deel aan een sessie paardencoaching met hun klas. Lianne, paardencoach bij Pedagogisch Maatwerk, heeft samen met haar collega Marleen, paardencoach bij Stal Marleen van Slooten, de kinderen gecoacht samen met Shetlanders Puck en Casper. Via de paardencoachsessies werd met de kinderen gewerkt aan groepsvorming, communicatie, samenwerking, het aangeven van eigen grenzen en het (h)erkennen van de grenzen van de ander. Dit alles als onderdeel van het thema Weerbaarheid.
De groepen kwamen verspreid over vier verschillende ochtenden langs bij de pony’s, waar zij van Lianne en Marleen een groepsopdracht kregen. De kinderen kregen de opdracht om met elkaar een hindernisparcours te bouwen, waar zij daarna in tweetallen met de pony’s doorheen moesten lopen. Aan hen dus de uitdaging om via goed samenwerken een parcours te bouwen wat voor zowel henzelf als de pony’s haalbaar was. De meest gestelde vraag die gesteld is, was dan ook “kunnen de pony’s hier wel overheen?” Ons antwoord? “Daar komen we vanzelf achter.” Voor de juffen en meesters was het vooral de uitdaging om de kinderen zelf aan het werk te laten gaan en hen geen tips of ondersteuning aan te bieden. Zoals Lianne ook aan één meester uitlegde: “Het is de bedoeling dat de kinderen zelf invulling geven aan het parcours. Wanneer wij te dicht erbij staan, zullen zij bij elke stap onze bevestiging zoeken. Het is belangrijk dat zij leren vertrouwen op zichzelf en hun eigen oordeel.”
Het bouwen van de parcoursen bleek nog niet de grootste uitdaging, dat was namelijk het doorlopen van het parcours met de pony’s. De kinderen mochten in tweetallen met een pony door het parcours, waarbij zij de pony dus samen moesten sturen. Met name voor wat jongere kinderen van groep 3/4, die verder weinig tot geen ervaring hadden met paarden, nog een aardige uitdaging. De oudere kinderen van groep 7/8 gingen met meer doelgerichtheid het parcours rond, maar dit zorgde voor een andere uitdaging; te veel druk op de pony’s waardoor zij uiteindelijk niet meer wilden. Voor alle groepen was het een wijze les op het moment dat de pony’s beide (op hun eigen manier) aangaven dat het voor hen klaar was. De teleurstelling dat de pony’s niet meer mee zouden doen aan de activiteit werd omgezet in een wijze les; wanneer iemand een grens aangeeft en duidelijk laat merken niet meer te willen, dan moet je daarnaar luisteren. Dit geldt voor het samen spelen met anderen, maar ook in het werken met dieren.
Gelukkig is er dan altijd nog de optie om een klasgenoot als “paard” te gebruiken of, in sommige gevallen, de meester! Dit zorgde voor veel hilariteit, maar al gauw keerde de focus terug toen Lianne en Marleen vertelden dat het kind dat “paard” speelde de ogen dicht zou hebben en dus blind gestuurd moest worden. Voor veel kinderen een spannende uitdaging, want je moest dan je vertrouwen leggen in twee klasgenootjes. Aan de klasgenoten die stuurden was het de uitdaging om op tijd te zeggen wanneer iemand bijvoorbeeld over een balk moest stappen of springen. Een aantal kinderen hebben hun angsten overwonnen door eerst aan te geven niet “blind” te willen lopen, maar het later toch hebben gedaan. Een super overwinning! Een enkeling heeft het blind lopen niet gedaan, maar ook dit was oké; grenzen aangeven en accepteren.
Voor groep 1/2 was er een apart programma georganiseerd door Lianne, omdat het samen bouwen van een parcours en wandelen met een pony voor hen niet haalbaar is. Voor hen stond de ochtend vooral in het teken van kennismaken met en leren over de pony’s Puck en Casper. Voor een stukje gymnastiek was er een hindernisparcours in de bak gebouwd waar de kinderen zelf doorheen konden gaan; dit werd dan ook vol enthousiasme gedaan. Afsluitend heeft Lianne nog met een paar kinderen en een pony het parcours gelopen, waarbij de groep enthousiast de pony aanmoedigde. Helaas was er geen tijd en ruimte om met alle kinderen het parcours te bewandelen, al was de afsluiting wel bijzonder. Bij het laatste rond met Puck besloot Casper uit zichzelf om ook mee te wandelen!
Al met al kijken we terug op een zeer geslaagde week, waarbij er door zowel kinderen als docenten enthousiast is gereageerd. Iedereen deed gezellig en actief mee op zijn eigen manier en ze vonden het allemaal erg jammer dat het na een uurtje alweer voorbij was. Ook coaches Lianne en Marleen hebben erg genoten van de coachochtenden en kijken uit naar de volgende keer!